Aluminium is een chemisch element met het symbool AL en atoomnummer 13. Het is een zilverachtig wit, zacht, niet-magnetisch en ductiel metaal in de boorgroep. Per gewicht maakt aluminium ongeveer 8% van de korst van de aarde uit, waar het het derde meest voorkomende element is en ook het meest voorkomende metaal. In het onderste deel van de mantel van de aarde neemt het uiterlijk van aluminium echter af. Het belangrijkste aluminiumerts is bauxiet. Metallic aluminium is zeer reactief, zodat natieve monsters zeldzaam zijn en uitsluitend beperkt zijn tot een reducerende omgeving. In plaats daarvan wordt het gecombineerd in 270 verschillende mineralen.

Aluminium wordt gekenmerkt door de lage dichtheid en het vermogen om corrosie te weerstaan ??door het fenomeen van passivering. Aluminium en zijn legeringen zijn van vitaal belang voor de ruimtevaartindustrie en zijn belangrijk in de transport- en bouwindustrieën zoals gevels en raamframes. Oxiden en sulfaten zijn de meest bruikbare aluminiumverbindingen.

Ondanks de verdeling in de omgeving, gebruikt geen bekende levensvorm metabolisch aluminiumzouten, maar aluminium wordt goed verdragen door en dieren. Vanwege de overvloed van deze zouten is de mogelijkheid van hun biologische rol van constant belang voor hen en gaat het onderzoek verder.

Van de aluminium isotopen is slechts 27 AL stabiel. Dit komt overeen met aluminium met een vreemd atoomnummer. Dit is de enige oorspronkelijke isotoop van aluminium; De enige die op aarde heeft bestaan ??in zijn huidige vorm sinds de oprichting van de. Bijna het aluminium op aarde is aanwezig als deze isotoop, waardoor het een mononuclidisch element is en betekent dat het standaard atoomgewicht hetzelfde is als dat van de isotoop. Het standaard atoomgewicht van aluminium is laag in vergelijking met veel andere metalen, die de eigenschappen van het element beïnvloeden. Dit maakt aluminium zeer nuttig voor nucleaire resonantie, omdat de enige stabiele isotoop die een hoge gevoeligheid voor NMR heeft.

Alle andere aluminiumisotopen zijn radioactief. De meest stabiele hiervan is 26Al: hoewel het aanwezig was samen met stabiele 27Al in het interstellaire medium waaruit het zonnestelsel vormde, ook geproduceerd door stellaire nucleosynthese, is de halfwaardetijd slechts 717.000 jaar, en daarom kan het niet overleven na de vorming van de planeet. De kleinste sporen van 26al worden echter gevormd uit argon in de atmosfeer als gevolg van het verstrooien van kosmische stralen door protonen. De 26al tot 10be -ratio is gebruikt voor radiostadiodaten van geologische processen gedurende een periode van 105 tot 106 jaar tijdschalen, met name transport, afzetting, sedimentatieopslag, begrafenistijd en erosie. De meeste meteorietwetenschappers geloven dat de energie die werd vrijgegeven door het verval van 26Al verantwoordelijk was voor het smelten en differentiatie van sommige asteroïden na hun vorming 4,55 miljard jaar geleden.
Download aluminium png afbeeldingen transparante galerij.